درمان پای پرانتزی
پای پرانتزی چیست؟
پای پرانتزی عارضه شایعی است که در آن زانوهای فرد به خارج متمایل هستند و از هم فاصله گرفتهاند ولی مچ پاها به هم متصل است. این عارضه در کودکانی که تازه شروع به راه رفتن کردهاند، عادی و متداول است و به راحتی میتوان آن را با چشم تشخیص داد. زمانی که والدین کودکی این موضوع را در زانوهای فرزندشان مشاهده کردند، باید به پزشک متخصص مراجعه کنند تا این مشکل در همان کودکی برطرف شود و کودک در بزرگسالی بتواند به راحتی حرکت کند و مشکلی نداشته باشد. در بزرگسالان نیز زانوی پرانتزی عارضهای است که در بیشتر موارد به دلیل آرتروز رخ میدهد.
علت پای پرانتزی
بیماری بلانت
بیماری بلانت معمولا در دوران کودکی و نوجوانی رخ میدهد که رشد غیر طبیعی صفحات در بالای استخوان ساق پا را به همراه دارد. تشخیص این بیماری از پای پرانتزی در سنین نوجوانی و کودکی کار دشواری است. کودکانی که به این بیماری مبتلا هستند، بهبود پیدا نمیکنند و با عکسبرداری اشعه ایکس میتوان از وجود چنین اختلالی اطلاع پیدا کرد.
رشد طبیعی
اعضای مختلف بدن کودک به سرعت رشد میکنند و هم ترازی اسکلتی او در مواردی میتواند تغییر کند که باعث غیر معمول شدن ظاهر اندامهای او در برخی سنین میشود. به طور کلی شایعترین دلیل پای پرانتزی در کودکان رشد طبیعی است و در صورتی که کودک زیر دو سال داشته باشد، پای پرانتزی امری طبیعی خواهد بود. معمولا زانو پرانتزی در کودکان تا 18 ماهگی افزایش پیدا میکند و به تدریج کم میشود
راشیتیسم
راشیتیسم بیماری نادری است که شایعترین علت ابتلا به آن سو تغذیه است که معمولا به دلیل کمبود کلسیم، فسفر و ویتامین D ایجاد میشود. این بیماری نرمی استخوانها را به همراه دارد و در برخی از بیماران باعث ایجاد پای پرانتزی میشود.
آرتروز
آرتروز شایعترین علت ایجاد پای پرانتزی در بزرگسالان است. این بیماری غضروف و استخوانهای اطراف زانو را میساید و هنگامی که در قسمت داخلی مفصل میزان سایش بیشتر باشد، پاها به حالت پرانتزی در خواهند آمد.
تشخیص زانوی پرانتزی
به منظور تشخیص زانوی پرانتزی در اولین قدم کودک توسط متخصص ارتوپدی یا متخصص زانو مورد معاینه فیزیکی قرار میگیرد و فضای بین زانوها با دقت اندازهگیری میشود. سپس پزشک برای مطمئن شدن از عدم ابتلا کودک به بیماری راشیتیسم آزمایش خون برای او تجویز میکند و به منظور آگاهی بیشتر درباره شرایط زانو از هر دو عکسبرداری با اشعه ایکس انجام میشود.
روشهای درمان پای پرانتزی
دریافت نوبت اینترنتی دکتر آرش شرافت وزیری
درمان جراحی پای پرانتزی
عمل جراحی پای پرانتزی معمولا در افرادی که مسن هستند، استفاده میشود و به دو روش قابل اجرا خواهد بود:
تنظیم کج بودن زانو
اگر محور مکانیکی 10 میلیمتر یا بیشتر از داخل مرکز زانو گذر کند، شخص به کجی زانو مبتلا است. به منظور رفع این مشکل در بسیاری از موارد برش استخوان ران و خارج و جدا کردن بخشی از آن انجام میشود که به آن استئوتومی گفته میشود.
تنظیم پای پرانتزی
اگر محور مکانیکی 15 میلیمتر از درون مرکز زانو عبور کرده باشد، شخص به بیماری پای پرانتزی مبتلا است. برای درمان این مشکل برش استخوان درشت، جدا و خارج کردن قسمتی از آن انجام میشود
جدول زمانی
جدول زمانی وقت ملاقات
ساعت |
شنبه |
یکشنبه |
دوشنبه |
سه شنبه |
پنجشنبه |
---|---|---|---|---|---|
09:00 |
|||||
14:00 |
|||||
15:00 |
|||||
16:00 |
درمان غیر جراحی زانو پرانتزی
در مواردی ممکن است متخصص تصمیم به انجام درمانهای غیر جراحی برای رفع مشکل زانوی پرانتزی گیرد که در چنین شرایطی از روشهای زیر بهره گرفته میشود:
• بریس
زمانی که کودک تازه شروع به راه رفتن میکند، بریس پا، کفشهای طبی یا گچ گرفتن پا از گزینههایی هستند که پزشک از آنها استفاده میکند. این ابزارها در بسیاری از کودکان نتایج موفقیت آمیزی خواهند داشت و میتوان شاهد برطرف شدن زانوهای پرانتزی بود. نکته قابل توجه آن است که استفاده از بریس در افراد بزرگسال و جوانان نیز امکان پذیر است و میتواند موقعیت پای آنها را بهبود دهد.
• ماساژ
ماساژ درمانی از درمانهای موفقیت آمیز است که زیر نظر متخصص فیزیوتراپی انجام میشود و تقویت عضلات پا را به همراه دارد. در طول این روش درمانی متخصص فیزیوتراپی پاهای کودک را به عقب و جلو هدایت میکند و حرکات خاصی با آنها انجام میدهد.
• فیزیوتراپی و ورزش
در روش فیزیوتراپی تمرینهای حرکتی انجام شده به منظور تقویت عضلات اطراف مفصل زانو و بالای ران انجام میشود که با گذشت زمان میتوان شاهد بهبود موقعیت زانو بود. ورزشهایی مانند پیلاتس و یوگا نیز میتوانند مشکلات زانو پرانتزی را تا حد قابل قبولی کاهش دهند.
• کفی و کفش طبی
زانوی پرانتزی باعث چرخش قوزک و مچ پا میشود که میتواند هماهنگی و ثبات بدن را برهم زند. استفاده از کفشهای کشیده با سرپنجه پهن میتواند ناراحتی زانو پرانتزی را به میزان قابل توجهی کاهش دهد و باعث ایجاد هماهنگی در هنگام راه رفتن شود.