محبوبیت دوچرخه سواری کوهستان، از روند پرطرفدار شدن فعالیت‌های فضای باز پیروی کرده است. تقریبا یک سوم آسیب های دوچرخه سواری طی مسابقه رخ می‌دهد که باعث شده در میان ورزش‌های المپیکی پر آسیب محسوب شود. طی المپیک ۲۰۱۲ لندن، ۲۱ درصد دوچرخه سواران کوهستان آسیب‌های حاد یا مزمن را گزارش کردند که منجر به از دست دادن حداقل یک روز مسابقه یا تمرین در نیمی از آن‌ها شد.
پنجاه درصد دوچرخه سواران آماتور و ۸۰ درصد حرفه‌ای‌ها، حداقل یک آسیب عمده مستقیما ناشی از این ورزش داشته‌اند. میکروتروماهای ناشی از نیروهای تکراری و لرزش، در کنار خستگی، ورزشکار را در معرض آسیب‌های مزمن در نواحی دارای تماس و فاقد تماس با دوچرخه قرار می‌دهد. چنین آسیب‌هایی در ۴۰ الی ۹۰ درصد دوچرخه سواران گزارش می‌شوند. با این حال، خطرات احتمالی دوچرخه‌سواری در برابر مزایای مرتبط با بهبود سلامتی رنگ می‌بازند.
شناخت آسیب های دوچرخه سواری حاد و مزمن، برای پیش‌گیری و درمان آسیب‌های دوچرخه‌سواری ضروری است. در چند پست بعدی مقدمه‌ای بر آسیب‌های حاد و مزمن دوچرخه‌سواری ارائه می شود.