از محبوب‌ترین ورزش‌های فصلی زمستان، ورزش اسکی است که سالانه علاقمندان زیادی را به خود جلب می‌کند. در کشور ایران دو نوع اسکی آلپاین و اسنوبورد بیشتر از سایر سبک‌ها طرفدار دارد و قدمت اسکی آلپاین نیز بیش از اسکی با اسنوبورد است. آسیب‌های این دو سبک هم با هم متفاوت است. در اسکی آلپاین آسیب‌های زانو بیشتر از انواع دیگر بوده، در حالی که در اسنوبورد آسیب‌های مچ پا و مچ دست شایع‌تر است. در این مقاله در مورد شایع‌ترین مکانیسم‌هایی که سبب آسیب‌های زانو در اسکی آلپاین می‌شوند، اشاره می‌کنیم.
شایع‌ترین مکانیسم‌ها: والگوس- اکسترنال روتیشن
وقتی اسکی باز تعادلش به هم خورده و مرکز ثقلش را جلوتر از زانو منتقل می‌کند، در این شرایط نوک چوب اسکی به پیست اسکی گیر کرده و می‌تواند سبب ابداکشن و اکسترنال روتاسیون تیبیا شود. ساق پای درگیر در این شرایط باعث ایجاد نیروی والگوس به زانو شده و منجر به آسیب MCL و گاهACL می‌شود. تکنیک اشتباه در اسکی بیش از هر عاملی با این مکانیسم سبب آسیب زانو می‌شود و آن‌چه که دانستن آن برای اسکی بازان لازم است، این است که باز شدن فیکس‌ها در زمان مناسب می‌تواند تا حدی سبب جلوگیری از این آسیب شود.
سایر مکانیسم‌ها مانند هایپر اکستنشن یا هایپراکستنشن – اینترنال روتیشن، یا مکانیسم‌های فرود اشتباه بعد از پرش که اسکی باز با عقب چوب اسکی فرود آمده و مرکز ثقلش به سمت عقب شیفت می‌کند، باعث افزایش نیرو به قدام ساق شده و احتمال آسیب ACL را افزایش می‌دهد.
در بسیاری از موارد عدم آمادگی جسمانی، سرعت زیاد و غیر قابل کنترل اسکی باز، تکنیک اشتباه، وسایل نامتناسب اسکی، به ویژه دیر باز شدن فیکس چوب اسکی از پای اسکی باز باعث آسیب‌های ذکر شده می‌شود و در حین تهیه وسایل اسکی مناسب، توصیه اکید به انجام ورزش‌های هوازی، قدرتی، کششی، تعادلی و افزایش مهارت‌های جسمی مرتبط با ورزش اسکی جهت پیشگیری و هم درمان این آسیب‌ها پیشنهاد می‌شود.